Μαριέττα Γιαννοπούλου-Μινώτου: Η χειραφετημένη Επτανήσια ποιήτρια και λαογράφος

Μαριάνθη Μπέλλα

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1900 και από μικρή είχε έμφυτη ροπή στα γράμματα. Με την πνευματική και οικονομική υποστήριξη της οικογενείας της κατάφερε να αποκτήσει ευρύτατη παιδεία, να αναπτύξει πλούσια προσωπικότητα και  να ασχοληθεί με την ποίηση, την ιστορία και τη λαογραφία του τόπου της. 


Υπήρξε εκδότρια του περιοδικού Εύα Νικήτρια (1921-1923) και διευθύντρια της Ιονίου Ανθολογίας (1927-1941), την οποία εξέδιδε με τον σύζυγο και συνεργάτη της Σπύρο Μινώτο.Τα έντυπα αυτά γράφονταν σε δημοτική γλώσσα, γεγονός που αποτελεί πρωτοπορία για την εποχή.

Υπήρξε πολυγραφότατη. Δημοσίευσε πολλά κείμενα (διηγήματα, βιογραφίες, λαογραφικές μελέτες, θεατρικά έργα, κριτικές, μεταφράσεις, ταξιδιωτικές εντυπώσεις) σε διάφορα έντυπα και εφημερίδες, όπως Πρωία, Καθημερινή, Βραδυνή, Νεολόγος Πατρών, Ζακυνθινή φωνή, Messager d'Athenes, Μαριέττα η Επτανησία και Χειραφετημένη. Παράλληλα, ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα συμμετέχοντας ενεργά στην πνευματική και φεμινιστική κίνηση της εποχής της. Το 1921 έλαβε μέρος στο πρώτο γυναικείο συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα και διοργανώθηκε από το "Λύκειο των Ελληνίδων". Το 1927 πρωτοστάτησε στις εκδηλώσεις που έγιναν στη Ζάκυνθο για τα 100 χρόνια από το θάνατο του ποιητή Ούγου Φώσκολου και εξέδωσε το Πανηγυρικόν Λεύκωμα Ζακύνθου με αφιέρωμα στην "Εκατονταετηρίδα του Ούγου Φώσκολου 1827-1927". Το 1929 συμμετείχε στο συνέδριο για την Ειρήνη που έγινε στην Αθήνα και το Μάιο του 1930 στις Β΄ Δελφικές γιορτές. Με δική της πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η "Α΄ Εβδομάς Ελληνικού Βιβλίου", τον Ιούνιο του 1932. 

Υπήρξε ένθερμη δημοτικίστρια και μαχητική φεμινίστρια. Υποστήριξε με τόλμη τις προσπάθειες για τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας και την απόκτηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Αλληλογραφούσε με τον Γιάννη Ψυχάρη, στον οποίο παρουσίαζε τις προσπάθειές της για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας στη Ζάκυνθο: «Μεγάλε Δάσκαλε, Σ' αυτόν τον τόπο που να γράφη κανείς δημοτικά λογαριάζεται για έγκλημα, βγάνω την "Ιόνιο Ανθολογία" με το σκοπό να δώσω μια ώθηση στη δημοτική στη Ζάκυνθο» (Σεπτέμβριος 1927). Συνέδραμε στην μελέτη για τη διάδοση του πολιτισμού και των γραμμάτων των Επτανήσων δημοσιεύοντας φιλολογικές, ιστορικές και λαογραφικές μελέτες καθώς και βιογραφίες σημαντικών Επτανήσιων διανοουμένων. Συχνά υπέγραφε τα κείμενά της με το ψευδώνυμο "Χειραφετημένη" ή "Επτανησία". Πέθανε το 1962.

Πηγή εικόνας: zakynthosevents.com