Σελίδες

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2023

Σχολεία και Σχολές της Κυψέλης

 της Μαριάνθης Μπέλλα


27ο Δημοτικό σχολείο Κασταλίας και Χιλιανδαρίου (φωτογραφία του 1930)
Πηγή εικόνας: https://27dimath.wixsite.com/27dimath/sxoleio



Σύντομο ιστορικό της Κυψέλης

Τον 19ο αιώνα ήταν προάστιο της Αθήνας με αγροτικό χαρακτήρα, όπως τα Πατήσια, οι Αμπελόκηποι, τα Σεπόλια και η Κολοκυνθού. Η ένταξή της στο σχέδιο πόλης έγινε από το 1887 μέχρι το 1929, ενώ μετά το 1930 έγιναν κάποιες επεκτάσεις ακόμα. Μέχρι το 1930 η δόμηση ήταν ακόμα αραιή, με  διάσπαρτες μονοκατοικίες ή διπλοκατοικίες. Την έκταση μεταξύ των σπιτιών κάλυπταν ελεύθερες εκτάσεις με κήπους και περιβόλια. Από την εποχή του Μεσοπολέμου ακολούθησε την εξέλιξη της Αθήνας με την αύξηση του πληθυσμού και τη σταδιακή διόγκωση του φαινομένου της αστικοποίησης.

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023

Έλλη Λαμπρίδη (1896-1970) Η φιλόσοφος που άφησε το στίγμα της στην εποχή της

Έλλη Λαμπρίδη

Πηγή εικόνας: https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/795434/elli-labridi-i-zoi-mias-sunarpastikis-ellinidas/


της Μαριάνθης Μπέλλα


Η Έλλη Λαμπρίδη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 1896. Πατέρας της ήταν ο Ηπειρώτης λόγιος, δικηγόρος και γερουσιαστής Ιωάννης Λαμπρίδης, γνωστός από τους δημοσιογραφικούς αγώνες του για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Η μητέρα της, Σοφία Φωτιάδη, ήταν Αθηναία, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, αριστούχος του Ωδείου Αθηνών και δασκάλα πιάνου στο Αρσάκειο.

Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν ακόμα ολοκληρώσει τις σπουδές της έκανε αίτηση για υποτροφία στο Ίδρυμα Σταθάτου με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό και να αποκτήσει μεταπτυχιακό δίπλωμα στα παιδαγωγικά. Η αίτησή της έγινε δεκτή και τον Σεπτέμβριο του 1916 πήγε στην Ελβετία και σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ηθική στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2023

Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων Βενιζέλου (1910-1920)

 


 της Μαριάνθης Μπέλλα

  

Εκσυγχρονιστικά σχέδια και αντιδράσεις

Από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους το ιδεώδες της ελληνικής παιδείας ήταν η μίμηση της αρχαίας Ελλάδας, με την επιστροφή στην αρχαία γλώσσα και τη μεταφορά του κλασικού πολιτισμού στη σύγχρονη εποχή. Όπως έγραφε ο Δημήτρης Γληνός: «Τον δίδαξαν [τον λαό] πως για να ζήσει, να γίνει μεγάλος και δοξασμένος σαν τους μεγάλους και δοξασμένους προγόνους του, πρέπει να ξαναζωντανέψει τις φόρμες της ζωής τους. Ανάσταση του αρχαίου πολιτισμού! Στη νεότερη Αθήνα θα ξαναπερπατήσουν πάλι Σωκράτηδες και Πλάτωνες, Φειδίες και Ικτίνοι […] Αρκεί να ξαναγράψουμε και να μιλήσουμε την αρχαία γλώσσα …»[1]. 

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023

Τοπωνύμια των Πατησίων και της Κυψέλης σχετικά με το νερό

 


 

της Μαριάνθης Μπέλλα


  

Το πρόβλημα ύδρευσης στην Αθήνα

Η Αθήνα δεν ήταν ποτέ ονομαστή για τα άφθονα νερά της. Ο μύθος της φιλονικίας του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την προστασία της πόλης γύρω από το στοιχείο του νερού και το σύμβολο της ελιάς φαίνεται ότι είναι η εξήγηση των αρχαίων Αθηναίων για την περιορισμένη ποσότητα του νερού της γης τους. Η προνοητικότητα και η δίκαιη κατανομή του νερού (νομοθεσία Σόλωνα, αυστηρές διατάξεις και κυρώσεις) δεν έφερε ποτέ λειψυδρία.

Paul Éluard: La poésie de combat

 



par Marianthi Bella

 

Les événements historiques ont exercé une grande influence sur l’inspiration poétique de Paul Éluard. Mobilisé pendant la guerre de 1914, témoin de la guerre d’Espagne, Éluard incarne la figure du poète résistant pendant la Seconde Guerre mondiale, avec le célèbre poème, Liberté, qui est devenu le symbole de la poésie de combat.

L’ instruction des femmes en Grèce au 19e siècle

 

Une instruction qui met l’accent sur la préparation des femmes 

pour le rôle d’épouse et de mère

 


 

Bella Marianthi

 

Introduction

Cette enquête a pour but de montrer que l’instruction des femmes est influencée par leur statut social, par les idées dominantes sur la «nature» et la «vocation» féminines, par la perception de l’existence d’une frontière entre espace privé (foyer et vie familiale) réservé à la femme et espace public (travail et vie sociale) réservé à l’homme.

Les caractéristiques différentes des deux genres impliquent l’attribution de rôles, de droits et de devoirs distincts dans la société. La «faiblesse naturelle» de la femme par rapport à l’homme, son rôle dans la perpétuation et la sauvegarde de la race et l’importance donnée à la famille impliquent que la place de la femme est au foyer. Alors, pendant tout le 19e siècle, la femme est assignée à l’entretien de la maison et au soin des enfants, ne prend pas part à la vie sociale et vit du revenu de son époux. Par contre, l’homme est considéré comme un être autonome et indépendant participant activement à la vie sociale, économique et politique du pays. La séparation entre foyer et travail engendre des différences entre hommes et femmes dans plusieurs domaines et influence, à un haut degré, leur instruction. Ainsi, la femme prend une instruction plutôt symbolique visant à sa préparation pour le rôle d’épouse et de mère, tandis que l’instruction de l’homme a un caractère économique et professionnel, constituant un moyen pour la conquête de l’espace public et la création d’un meilleur avenir.  

Le changement de la condition de la femme, l’amélioration et la modernisation de son instruction dépendent du changement des conditions sociales, de l’évolution des mentalités et des revendications féminines. 

Alexandre Delmouzos : L’aventure de la pédagogie avant-gardiste en Grèce

 



 

Marianthi Bella - Kostas Therianos      

                                                                       

 

La jeunesse et les premières influences

Delmouzos voit le jour le 31 décembre 1880 à Amfissa dans une famille aisée, nombreuse et unie et passe une enfance si heureuse dont il se souvient avec émotion tout au long de sa vie. Il fait des études primaires et secondaires dans sa ville natale et à seize ans il s’installe à Athènes et s’inscrit à la Faculté des Lettres. Déçu de la qualité de ses études « mal organisées et sans but », il suit les cours sans s’y intéresser vivement, mais il devient adepte de la langue parlée (démotique)[1] et adhère au courant du « Démoticisme éducatif » qui lutte pour la réforme de l’école par l’introduction de l’enseignement de la langue démotique et le changement de l’orientation des programmes et des méthodes. Durant la même période, il est profondément influencé par le livre de Photis Photiadis La question de la langue et notre renaissance éducative (1902) qui pose le problème éducatif et linguistique et exerce une critique aiguë à la politique éducative et à la façon dont l’école fonctionne[2]